Arnold Schalks, 1985, 10 teksten, Arnold Schalks, 10 Teksten/10 Texte, Der Wechsel/de wissel, publicatie, gedichten, poëzie, Stichting Kunst & Complex, Goethe Institut Rotterdam, Münsterstrasse, Hoffeldstrasse, Ackerstrasse, Düsseldorf

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

1.

 

Wie een woord vergeet

verliest datgeen waarnaar het verwijst.

Wie een woord bedenkt

verwerft datgeen waarnaar het verwijst.

Wie zinnen bouwt

verwerft onsterfelijkheid.

 

Wer ein Wort vergisst

verliert das auf was es verweist.

Wer ein Wort erdenkt

erwirbt das auf was es verweist.

Wer Sätze bildet

erwirbt Unsterblichkeit.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

2.

 

Tafelronde

 

De tafel met de daaromheen

geschikte stoelen vormt de kom

waarin de lucht straks zijn beslag zal krijgen

maar eerst is de lucht alleen

stom.

 

Tafelrunde

 

Der Tisch mit den darum

angeordneten Stühlen formt das Becken

in dem die Luft gleich

ihre endgültige Gestalt bekommen wird

aber erst ist die Luft allein

stumm.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

3.

 

Zachtjes nu

het luik staat op een kier.

Spoedig dringen we binnen

in de kruipruimte tussen schrift en dingen

maar verzuim niet eerst hier

uw woorden af te geven

of te oliën het scharnier

van uw zinnen.

 

Still jetzt

die Luke ist angelehnt.

Bald drängen wir ein

in den Hohlraum zwischen Schrift und Dingen

aber vergesst nicht erst hier

Ihre Worte abzugeben

oder zu schmieren das Scharnier

Ihrer Sätze und Sinne.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

4.

 

Ik wil de bomen leren kennen aan hun namen

net zolang tot ik even vanzelfsprekend thuis ben

in mijn hoofd als aan mijn sleutelbos.

 

Ich möchte die Bäume mit ihren Namen kennenlernen

gerade solange bis ich mich in meinem Kopf

so selbstverständlich auskenne wie an meinem Schlüsselbund.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

5.

 

Mijn hand bedekt de delta.

Wijsvinger stroomafwaarts.

Water stroomt in water.

De monding praat haar mond voorbij.

In de lus van de voorlaatste meander

vroeg mijn lichaam een loods langszij.

 

Meine Hand bedeckt das Delta.

Zeigefinger stromabwärts.

Wasser fliesst in Wasser.

Die Mundung verbrennt sich den Mund.

In der Schleife des vorletzten Mäanders

bat mein Körper ein Lotse längsseits.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

6.

 

Bij het jutten

een aangespoelde tong

de papillen nog duidelijk te onderscheiden

lispelend

zee en zee

zijn schelp raap ik op

houd hem aan mijn oorschelp

en hoor een betoog

uit het etui der evolutie.

 

 

Bei Ebbe

eine angespülte Zunge

die Papillen noch deutlich zu unterscheiden

lispelnd

Meer und Meer

ihre Muschel hebe ich auf

halte sie an meine Ohrmuschel

und höre eine Darlegung

aus dem Etui der Evolution.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

7.

 

Hoe lang ook de strofen worden ondergehouden

de regels kopje onder

telkens komt het woord

ik weer bovendrijven

hout is zo.

 

Egal wie lange die Strophen untergetaucht werden

die Zeilen kopfüber

immer taucht das Wort

ich wieder auf

Holz ist so.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

8.

 

De zon is een raam op de dag.

De dag is een ruif.

 

Die Sonne ist ein Fenster zum Tag.

Der Tag ist eine Raufe.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

9.

 

De rechtlijnige tijd

in het rond gedwongen

de tredmolen van het moment.

 

Die geradlinige Zeit

in die Runde gezwungen

die Tretmühle des Moments.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

10.

 

Alles dat is gemaakt

vorm of klank heeft gekregen

is er, onloochenbaar

aan de natuur en de geest de taak

alles weer af te breken

de cyclus volmaakt.

 

All das ist geschafft

das Form oder Klang bekommen hat

ist da, unleugbar

der Natur und dem Geiste die Aufgabe

alles wieder abzubauen

volkommen der Zyklus.