Radio Bremen II, 10 februari 1994, 7.40 uur.
[...] In de galerie in het KünstlerHaus am Deich in Bremen wordt om twintig uur de tentoonstelling 'Arnold Schalks junior, rederij Schalks', een zeer ongewoon projekt, gepresenteerd. Het gaat erom, de werf en het kantoor van de rederij voor het eerst open te stellen voor het publiek. Horst Griese, wat bent u precies van plan?
Ja, Arnold Schalks heeft hier ter plaatse zijn onderneming gevestigd. Dat heeft hij vanaf de drieëntwintigste van de twaalfde voorbereid. Ten eerste heeft hij iets gemaakt, wat men in de economie 'corporate identity' zou kunnen noemen. Dus, veel verschillende dingen, die bij een firma horen, op een visueel en schriftelijk, tekstueel niveau. En als tweede stap heeft hij toen een boot gebouwd, een zogenaamde 'fishing dinghy'. Die vertoont echter, in vergelijking met een gebruikelijke roeiboot, een aantal bijzonderheden. Het is namelijk een boot voor een Übersetzer in tweeërlei opzicht. Dat wil zeggen: in de boot wordt ook de bezigheid van het vertalen mogelijk gemaakt. En hoe zo'n boot er dan uitziet, dat kan men vanavond zien. Tegelijkertijd zijn er nog meer dingen uit het rederijbezit te zien, en ook te koop, en de reder is vanzelfsprekend ook aanwezig.
Waar begint hier de kunst, en in hoeverre is het, omdat u zei 'corporate identity', de presentatie van een concept?
Ja, dat is precies de interessante vraag bij dit project van Arnold Schalks en ook bij de tentoonstelling. Arnold Schalks is een kunstenaar die gebruik maakt van een zekere mimicry, doordat hij alledaagse, zeg maar banale dingen, en ook gedragsconventies in zijn werk betrekt, en die als uitgangspunt neemt. Hier bijvoorbeeld de werkzaamheid van de vertaler, verbonden met die van de reder of de veerman. En de veerman is in zekere zin ook vertaler, dus een woordspeling.... Arnold Schalks verplaatst zich in maatschappelijke rollen, en produceert daarbij dingen, die zich, volgens mij, in een merkwaardige zweeftoestand tussen kunst en niet-kunst, tussen object en display, of functioneel gebruiksvoorwerp en verzinsel bevinden. Daarbij komt dan de vraag op: is dit nu kunst of ambacht, of wat is dit? En die vraag is volgens mij niet ondubbelzinnig te beantwoorden. Ik geloof, dat Arnold Schalks probeert een terrein af te bakenen, waarbinnen dingen en begrippen opnieuw gedefinieerd kunnen worden. Daarbij calculeert hij tevens het risico in, dat hij de grenzen van de kunst, die sowieso zeer onduidelijk zijn, zoals iedereen wel weet, soms overschrijdt......
Vanavond heeft men in ieder geval de gelegenheid, vandaag [...].