J'ESPÈRE ET CRAINS,...

Uit: »LE PREMIER LIVRE DES AMOURS«, 'Amours de Cassandre', 1552.

Componist: Pierre Certon / Frankrijk - 1572

Op muziek gezet in 1552

 

SONNET XII

J'espère et crains, je me tais et supplie
Or' je suis glace et ores un feu chault,
J'admire tout et de rien ne me chault,
Je me délace, et puis je me relie.
 
Rien ne me plaist sinon ce qui m'ennuye;
Je suis vaillant et le cur me default,
J'ay l'espoir bas, j'ay le couraige hault,
Je doubte amour, et si je le deffie.
 
Plus je me picque, et plus je suis rétif,
J'ayme estre libre, et veulx estre captif,
Cent fois je meurs, cent fois je prens naissance.
 
Un Prométhée en passions je suis:
Et pour aymer perdant toute puissance,
Ne pouvant rien je fay ce que je puis.

Pierre de Ronsard

 

SONNET XII

Ik hoop en vrees, ik zwijg en smeek,
Óf ik ben ijs óf heet als gloeiend vuur,
Voor alles loop ik warm, alles laat me koud,
Ik rijg me los en snoer mij weer vast.
 
Slechts wat mij verveelt kan mij behagen,
Ik heb lef en het hart zinkt mij in de schoenen,
Ik heb weinig hoop en weet van aanpakken,
Ik twijfel aan de liefde en toch tart ik haar.
 
Hoe meer ik mijzelf aanspoor des te koppiger ben ik,
Ik hou van mijn vrijheid, en wil gevangen zijn,
Honderd maal sterf ik, honderd keer word ik geboren.
 
Ik ben een Prometheus door hartstocht verteerd,
En terwijl ik, om te minnen, alle kracht verlies,
Doe ik, machteloos, wat ik kan.