Het kan even duren voordat het geluidsbestand geladen is.

Uit: »LE PREMIER LIVRE DES ODES«, 1550.

Hans Riphagen / Nederland (1961 - )

Op muziek gezet op 27/28 september 1994.

 

ODE XVII (À sa Maistresse)

Mignonne, allons voir si la rose

Qui se matin avoit desclose

Sa robe de pourpre au Soleil,

A point perdu ceste vesprée

Les plis de sa robe pourprée,

Et son teint au vostre pareil.

 

Las! voyez comme un peu d'espace,

Mignonne, elle a dessus la place

Las! Las! ses beautez laissé cheoir!

O vrayment marastre Nature,

Puis qu'une telle fleur ne dure

Que du matin jusques au soir!

Donc, si vous me croyez mignonne,

Tandis que vostre âge fleuronne

En sa plus verte nouveauté,

Cueillez, cueillez vostre jeunesse:

Comme à ceste fleur la vieillesse

Fera ternir vostre beauté.

Pierre de Ronsard

ODE XVII (Aan zijn Minnares)

Mijn Lief, laat ons zien of de rozen

Die deze ochtend pas het blozen

Heur purpren rokken aan de Zon

Onthulden, niet reeds deze avend

Hun teint verliezen en gehavend

Te prijk staan in verwelkt japon.

 

Ach! Zie mijn Lief, in korte tijd

Zijn ze hun eerste schoonheid kwijt,

Ach! Ach! Schoonheid raakt tot verval!

Ach heden, stiefmoeder Natuur

Gunt aan een bloem slechts een paar uur

Van ochtend- tot aan avondval!

Geloof mij daarom, Lief, je jeugd

Doet slechts aan jou de hoogste deugd

Zolang die jong is en nog groen.

Pluk, pluk daarom je jeugd op tijd:

Want 'lijk de roos welkt mettertijd

Je huidige, zo schoon fatsoen.

Nederlandse vertaling: Ernst van Altena