WAN? SORTU WAN? / Mutika

Bliepbliep ... Een sms-je. Ik kijk en lees: ‘Wan is op tv’. Ik frons. Wan pipel voor de honderdzesentwintigste keer op de buis ter gelegenheid van Srefidensi, hoe origineel ... Of bedoelt de sms-ster dat niet? Ik stuur een bericht terug. ‘Wan? Sortu wan?’ Tringtring ... Telefoon. ‘Wan bon natuurlijk, waar ben jij met je hoofd!?! Dat project van die kunstenaar uit Rotterdam, om het gedicht van Dobru ...’ Ja, nu weet ik het weer. Ik hang op en sprint naar de tv. De kinderen zijn te verbouwereerd om te protesteren dat Bob de Bouwer (‘Yes we can!’) weggezapt wordt voor een historisch televisiemoment.

Wan bon someni wiwiri. Arnold Schalks, de Nederlandse bougie in een Surinaamse motor, zoals hij zichzelf in dit experiment ziet, heeft 42 Surinamers bij elkaar gebracht die flink gerepeteerd hebben, onder leiding van dirigent Eldridge Zaandam, met begeleiding van Ernie Wolf op de apinti-drum. In zestien in Suriname gesproken talen wordt simultaan het bekende gedicht van de schrijver Dobru ten gehore gebracht. De STVS zendt het live uit.

Een statisch plaatje vult mijn beeldbuis, de kleuren grauw, de belichting fout. Pas na een minuut een voorzichtige close-up. De totaalshot laat consequent tot het bittere eind de uiterst links zittende voordragers buiten beeld. Geen fifteen minutes of fame voor deze Wan-zeggers.

Sms-ster en ik babbelen na. Wat een gemiste kans. De STVS had goud kunnen verdienen met een goede registratie. Denk je eens in, al die Surinamers in Nederland, die maar al te graag hun ‘doekoe’ voor een stukje vaderlandse cultuur neertellen. ‘Ja joh, alles wat uit Su komt, dat moet ik hebben. Ja da’s me famiri toch... Me roetoes zijn daaro, i sabi toch ...’

En wij, wij die hier met onze roetoes stevig in de Surinaamse bodem staan geplant, die niet hoeven te dealen met gevoelens van ontheemdheid en heimwee, wij leggen zo een unieke en onherhaalbare gebeurtenis vast, met een nonchalance die verbijsterend is. Voor ons is Su gewoon Sranan, doekoe is een doek en als we horen ‘Wan’ dan zeggen we dus ‘Wan? Sortu wan?’

Swit’ Srefidensi!

Mutika, 25 november 2008

Stings of Mutika 142 - Een poging om het leven in woorden te vatten. Reageer, negeer, whatever. Mutika is geen mooie ééndagsvlinder, noch een sissende slag, maar een dappere sluipwerp die er moet zijn. Just to be there. / reageer: mutikastings@hotmail.com