zaterdag 20 september 2003, Algemeen Dagblad, gepubliceerd op www.rotterdamsdagblad.nl

Decor met tegeltjes als surrealistische badkamer

Helblauwe badkamertegeltjes knallen de toeschouwers tegemoet na de pauze van de opera 'Contact'. Een klinisch, onpersoonlijk decor met perspectief, waarvan de wanden links en rechts tot in de zaal lijken te reiken. Aan weerszijden foto's in diapositief waarop een moeder haar baby vertroetelt. Middenin een knalrood bed.

Het contrast is groot met het toneelbeeld dat het publiek voor de pauze krijgt voorgeschoteld. Dit decor is tweedimensionaal en zachtgeel van kleur. Wel is ook hier de moederliefde verbeeld, alsmede het bed en de tegeltjes. Maar het geheel toont alledaagser, als een treinstation, waar het decor na de pauze aan een surrealistische badkamer doet denken.

De Rotterdamse beeldend kunstenaar Arnold Schalks, verantwoordelijk voor decor en rekwisieten van 'Contact', had de fietsertunnel van de Maastunnel voor ogen toen hij zijn ontwerp maakte. "Ik zocht iets dat even onpersoonlijk, klinisch en strak was, gemaakt om makkelijk schoon te houden. Een tunnel bovendien, omdat de opera gaat over het onvermogen tot contact maken. Dankzij die tunnel, waarvan het perspectief terugkomt in het decor na de pauze, kunnen twee werelden samen komen.'"

Arnold Schalks is een van de drie Rotterdammers die samen de visualisatie van de opera 'Contact' voor hun rekening nemen. Behalve Schalks zijn daarvoor couturier Peter George d'Angelino Tap (kostuums) en filmmaker Conny de Vugt (video) verantwoordelijk. Arnold Schalks is geen onbekende in de theaterwereld. Hij produceerde drie kleinschalige producties in het trappenhuis van een fabriekspand aan de Keileweg waarvoor hij ook de decors maakte.

Schalks ziet zijn ontwerp voor 'Contact' als 'een groot gebaar', iets dat hij ook in de rekwistieten laat terugkomen. Hij maakte eigenhandig hele grote mobiele telefoons, een extra large koffer, een enorme krant en een vuilniszak waar een kuub afval in kan. Ze worden gebruikt in 'The Telephone', het deel voor de pauze, waar de spulletjes voor een vervreemdend effect zorgen. "Door hun formaat maken ze de personages kleiner, waardoor het geheel iets van een slapstick krijgt. Dit in contrast met 'The Medium', het deel na de pauze, dat heel wrang en naargeestig is.'"