KRASI FU FRI BOEKJE

Publicatie 'Krasi fu fri'. Samenstelling: Alida Neslo / Opmaak: Raquel Yhap / Ontwerp logo: Arnold Schalks / Productie: Ann Hermelijn

VOORWOORD / Alida Neslo

Waarom dit boekje?
Vanaf het prille begin van het Resocialisatieproject Beeldende Kunst en Theater merkte ik dat voor enkele pupillen het opschrijven van wat je zoal beroert in een eenvoudig schriftje een goede uitlaatklep betekende. Wat begon met enkele langzaam gespelde woordjes, vond zijn vervolg in het vragen naar meer en meer schriften. Een fractie van al die woorden, wensen en gedachten van alle betrokkenen vindt de lezer terug in dit boekje, dat gemaakt is als onderdeel van de eindpresentatie van dit pilotproject.

Uit de inhoud valt heel wat op te maken: het zijn uitingen van verlangen naar liefde, naar aandacht, naar vrijheid; uitingen van pijn, woede, frustratie, maar ook gewoon van universele puberale gevechten met zichzelf en anderen.
En in de commentaren van het logboek en de verslagen en opmerkingen van andere betrokkenen (docenten, personeel, gasten uit het buitenland) komt tot uitdrukking hoe aarzelend ze begonnen, onzeker, door de regels in een onbekende omgeving, de nieuwe gezichten, de verre van ideale omstandigheden.
En toch ...
Nadat het wederzijds vertrouwen gegroeid is, merkt men dat de reacties over en weer minder gespannen zijn, er zijn uitingen van genegenheid, er is respect tussen alle partijen: directeuren, commandanten, PA’s, docenten, gasten, maatschappelijk werk(st)ers, overige ambtenaren en personeel, en er is zelfs fun - zoals de pupillen het zeggen. De eerste keer dat een pupil mij ‘wel thuis’ wenste, de eerste keer, dat men mij aansprak in de PA bus (‘Wat doet u eigenlijk?’), de eerste ‘muziek en tekstcompositie’ van een pupil, de eerste keer dat een commandant mij ‘ietsje langer’ liet doorgaan, de eerste keer dat een pupil na het vertrek van een - in eerste instantie uitgelachen - gastdocent opmerkte ‘waar is die witte man, we willen met hem verder werken’... het zijn slechts een paar van de talrijke veelzeggende momenten tijdens de afgelopen periode van samenwerking.

Dit boekje is geenszins een ‘rapport’ en pretendeert niet een ‘wetenschappelijke’ weergave te zijn van het leven achter de tralies. Het is een ‘gezamenlijk’ kunstwerk, letterlijk - door de vormgeving - en figuurlijk, door de inhoud. Conform de opdracht van het project.
Niets meer en niets minder.

De samensteller

EPILOOG / Alida Neslo

Met de beschrijving van de eerste presentatie van de pupillen eindigt het eerste deel van het logboek van de coördinator, die van dag tot dag een kort beeld geeft van het verloop van het programma, dwars door alle ups en downs heen.

Het tweede deel van het logboek is een beetje omvangrijker, en past daardoor niet in de bescheiden opzet van dit boekje, dat slechts een ‘sneak preview’ geeft van de complexe organisatie van het JKB en het CPI als onderdelen van een nog veel complexer Ministerie van Justitie. Ik betwijfel of alle docenten - mijzelf inclusief - wel echt door hebben hoe ‘het’ allemaal werkt, we zijn slechts argeloze voorbijgangers in een groter geheel. Maar voorbijgangers met het privilege om op een kunstzinnige (met de nadruk op ‘zinnige’) manier een groep kinderen die ernstige fouten heeft begaan, nu en dan een beetje ‘licht’ te brengen in de schijnbaar donkere tunnel waar ze doorheen trekt. Wij hebben niet de illusie om te denken dat we iedereen kunnen redden, maar ‘one man or one woman can make a difference’; de hoop is niet verloren wat betreft deze jonge mensen, die per slot van zaken óók deel uitmaken van de toekomst van Suriname. Hoe beter we voor hen zorgen, des te minder zal hun (voormalig) wangedrag na enkele jaren als een boemerang naar ons teruggeworpen worden; we hebben de plicht om verantwoordelijkheid te tonen ten opzichte van alle kinderen van dit land. Ook al laten ze moeilijk van zich houden, ook al tonen ze zich vaak weinig toegankelijk, ook al staan ze er niet al te best voor op de maatschappelijke ladder, toch mogen we hen niet opgeven. Ik spreek voor alle docenten als ik zeg dat we ondanks alle obstakels onwillekeurig van hen zijn gaan houden, van ‘Bonjo’, van ‘Bigi Dagu’, van ‘Tamanua’, van ‘Fromu’, van ‘Peres peres pinda’, van ‘Kantjes’, van ‘Touwtji’ en ‘Bigi boy’, namen die ons nu, na een jaar, vertrouwd in de oren klinken, ook al begrijpen we misschien niet echt waarom ze deze hebben ‘gekregen’... We hopen dat we de lezer op een speelse manier (het gaat tenslotte over kinderen, jongeren) via verschillende stemmen, niet in het minst die van de pupillen zelf, een inkijk hebben kunnen verschaffen binnen de harten van degenen die leven en werken binnen de muren van ‘Boma’, in het bijzonder het JOG.

Zijn er nog veel problemen?
Ja.
Kan het beter?
Zeer zeker.
Wordt eraan gewerkt?
Dat is misschien merkbaar aan de manier waarop het Logboek 2009 eindigt: met het verslag van de eerste steenlegging door de ministers van Justitie en OW&V op 27 juli 2009 voor een geheel nieuw Jeugdcorrectiecentrum, dat qua opzet en organisatie de internationale rechten van het kind op alle fronten zal respecteren.

Het is, met de woorden van de minister van Justitie, te hopen dat het centrum nooit vol zal zijn, maar voor diegenen, kinderen én ouders, die hulp nodig hebben zal het een grote verbetering betekenen. Uiteindelijk niet alleen voor hen maar, naar onze mening, voor de hele natie Suriname.

KRASI FU FRI CD

 

 

CD 'Krasi fu fri' met muziek gecomponeerd en uitgevoerd door pupillen van het Jeugd Opvoedings Gesticht van de Penitentiaire Inrichting Santo Boma. Producer: Bud Gaddum / MCB Studio. Tot stand gekomen met medewerking van de Nederlandse Ambassade te Paramaribo.

 

 

track 01 / Het leven in Boma (Santo Boma)

mp3 file / 4,5 MB / dur. 3:58 min

Als je de schutting van Boma ziet, zoveel meter hoog
en het erf is wel zoveel meter groot
denk je erover te springen
krijg je meteen een lood in je borstkas
ben je zo meteen dood

Daarom zeg ik
je moet niet erover springen
anders ben je op de lijst van de dode dingen
kan je morgen niet op de podium staan zingen
in plaats je het doet ga je God aanbidden
liever blijf je thuis met je moeder eten
dan ga je liever wel niet op straat gaan spelen
want de duivel staat daar op je te wachten
en wil je graag in een val gaan zetten
je vorsten, machten, krachten en tronen
zij die het hemelrijk bewonen
zijn allemaal gods zonen
en zij krijgen zegen door hun dromen
ja met mijn gedachten woorden en daden
ja met mijn krachten bid ik Jezus aan
wie zich hulpvaardig heffen zal god weder staan
en wie zachtmoedig leven ziet hij genadig aan

Denk niet om kwaje streken uit te halen
Anders komen ze je tot in je huis ophalen
Dan moet je maar hier op Boma dalen
Kan je geen kwaje streken meer uithalen

Refr.

 

 

track 02

mp3 file / 4,7 MB / dur. 4:07 min

track 03

mp3 file / 9 MB / dur. 7:49 min