SROTO
syow gi dri / een schouwspel voor drie
impressie van sroto (camera: Ties Ten Bosch)
Bekijk deze film full screen op Vimeo door op de titel in de linkerbovenhoek te klikken.
Cora Schmeiser (Duitsland): zang / percussie
Stanley Noordpool (Suriname): 10-snarige gitaar
Alida Neslo (Suriname): regie / choreografie / beweging / tekstsamenstelling
Arnold Schalks (Nederland): beeldregie en ontwerp / techniek
Herman Snijders (Ned. Antillen/Suriname): compositie
Margo Kassels / Atelier Eugemar Modo Anu (Suriname): kostuums
Sroto -het Sranantongo woord voor ‘slot én ‘sleutel‘- verwijst naar de toestand van de pupillen zoals die tot uitdrukking kwam in het project 'Krasi fu fri'. De taalkern van de voorstelling wordt gevormd door door hen geschreven tekstfragmenten uit het gelijknamige boekje. Alida Neslo vervlocht hun woorden - 'alakondre fasi' - met die van de Duitse benedictijnse abdis en zieneres van Hildegard von Bingen, met flarden van koorteksten uit 'Oedipus' van Hugo Claus, fragmenten uit de 'Divina Commedia' van Dante Alighieri en teksten van Dobru, Aimé Césaire.
Voor Claus is Oedipus hèt symbool van de fundamentele afhankelijkheid en de onvrijheid van de mens in psychologisch, existentieel en maatschappelijk opzicht. Von Bingen beschouwde haar lichaam als een blinde kerker van waaruit de ziel als een bazuin van God opklonk. Dante Alighieri beschreef in dichterlijke vorm zijn reis van de Hel door het Vagevuur naar het Paradijs. Dobru ‘s hoofdthema in vele gedichten was de bevrijding van het volk van Suriname uit geestelijke en lichamelijke slavernij. De pupillen van Santo Boma waren slechts bezeten door één gedachte: vrijheid. In hun visie betekende dat: het vinden van ware liefde en aldus een nieuw begin in het domein van ‘de vijand' (het leven buiten de gevangenis).
In sroto worden klassieke en traditionele spirituele elementen met elkaar verweven. Via improvisatie, repeterende bewegingspatronen en herhaald uitgesproken en gezongen woorden doen de spelers pogingen om hun ziel uit de ‘detentie’ van het lichaam te bevrijden. De gesloten cirkel vormt de basisfiguur voor de onderliggende, door Herman Snijders geschreven compositie.
Spellocatie van sroto: rommelhok van de Technische Dienst in de tuin van de Surinaamsche Bank / foto © Ada Korbee
De spellocatie van de voorstelling is het 'rommelhok' van Technische Dienst in de tuin van de Surinaamsche Bank, waarvan de voorzijde wordt afgesloten met een stalen hek en waarvan de linkerwand deels met draadgaas is bespannen. Het publiek kan langs die twee wanden plaatsnemen en de verrichtingen van de performers in de 'kooi' volgen. Het vloeroppervlak is circa 6 x 6 meter.
De stoffering van de ruimte is sober. De gitarist zit op een stoel, leest vanaf een verlichte lessenaar. Zijn geluid wordt versterkt. Een in de ruimte geplaatste brede tafel (waar bovenop gespeeld wordt) completeert het toneelbeeld. De spelers raken soms het hek aan de voorzijde, rammelen er met veel kabaal aan. De kostumering van de spelers is voornamelijk zwart met een wit accent. Het geheel speelt zich af in het half-duister. Op de witte achterwand wordt het door Arnold Schalks samengestelde associatieve 'sroto beeldspoor' geprojecteerd.
Arnold Schalks' beeldspoor voor sroto
Bekijk deze film full screen op Vimeo door op de titel in de linkerbovenhoek te klikken.
Reeks van de 39 beelden die tijdens de 35 minuten durende voorstelling op de achterwand werden geprojecteerd, hier gecomprimeerd tot een diashow van of 2 min. 16 sec.
Alida Neslo en Cora Schmeiser in sroto / foto © Ties Ten Bosch
Cora Schmeiser / foto © Nicholas Laughlin
In sroto worden klassieke en traditionele spirituele elementen met elkaar verweven. Via improvisatie, repeterende bewegingspatronen en herhaald uitgesproken en gezongen woorden doen de spelers pogingen om hun ziel uit de ‘detentie’ van het lichaam te bevrijden. De gesloten cirkel vormt de basisfiguur voor de onderliggende, door Herman Snijders geschreven compositie.
Eerste pagina van Herman Snijders' partituur.
Klik hier om deze pagina als pdf-bestand te downloaden
Repetitie in de Nationale Volksmuziekschool Paramaribo.
Stanley Noordpool & Cora Schmeiser (boven) / Alida Neslo (beneden)
Sroto was binnen de context van de Paramaribo SPAN manifestatie de enige bijdrage die door een collectief van Surinaamse, Duitse en Nederlandse kunstenaars gezamenlijk geconcipieerd en uitgevoerd werd. Sroto bouwde voort op een Surinaams project dat werd geïnitieerd door het JOG (Ministerie van Justitie en Politie). Sroto werd alleen op vrijdagavond 26 februari 2010 twee keer uitgevoerd.
